Henk Peters

Het aantal coronabesmettingen is de afgelopen tijd fors gestegen. Om de verspreiding van het virus tegen te gaan is het belangrijk om de gedragsregels te volgen. Besmetting met het coronavirus kan namelijk grote gevolgen hebben. Om die gevolgen met eigen oren te horen of met eigen ogen te zien, gaat burgemeester Harry Leunessen in gesprek met mensen die getroffen zijn door corona.

Het zesde gesprek in deze reeks voerde hij met Henk (60) en Els (58) Peters uit Vaals.

Henk krijgt op een zaterdag in maart last van koorts. Op maandag wordt de dokter gebeld, die paracetamol voorschrijft. Els: “Ik had meteen in de gaten dat het geen gewone griep was.” Als de koorts dinsdagavond is opgelopen tot 40 graden, komt woensdagochtend de dokter meteen langs. Die meet de zuurstof van Henk en wil hem naar het ziekenhuis sturen. Els: “Er was alleen geen ambulance beschikbaar. Of hij gebracht kon worden?”

Marsmannetjes

Els brengt Henk naar het ziekenhuis in Heerlen. “Ik wist niet wat ik zag op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Ambulance na ambulance kwam aanrijden. Allemaal marsmannetjes in groene pakken en met grote helmen liepen er rond. Onbeschrijfelijk.”

Henk en Els moeten wachten op een telefoontje vanuit het ziekenhuis voordat Henk naar binnen mag. Nadat Henk naar binnen is geroepen blijft Els in de auto wachten. “Ik mocht niet mee naar binnen. Na een uur wachten kreeg ik een telefoontje dat Henk in het ziekenhuis moest blijven.”

Reanimeren

In het ziekenhuis wordt Henk geconfronteerd met vragen waar hij nog niet over heeft nagedacht. Henk: “De eerste vraag die ik kreeg toen ik binnen kwam was: ‘Moeten we je nog reanimeren als dat nodig mocht zijn?’. Daar had ik geen rekening mee gehouden. Wat moet je daar op zeggen, ja of nee? Je staat daar helemaal alleen. Ik kon nauwelijks praten door zuurstofgebrek. Toen drong het ook pas allemaal tot me door. Ook omdat ik astma en diabetes heb en hartpatiënt ben. Eerst was het nog ver weg, in China, en dan overkomt het je zelf. Heel heftig.”

Henk hoeft niet naar Intensive Care. Els: “Ze gaven aan dat de eerste zeven dagen cruciaal waren. Dat in die eerste zeven dagen de situatie zou kunnen omslaan van stabiel naar heel heftig. Ze drukten me via de telefoon ook heel erg op het hart: voor hetzelfde geld is uw man er dadelijk niet meer…” Henk: “Er zijn genoeg mensen die in dezelfde toestand als ik binnenkwamen, waarbij het binnen een uur wel helemaal omgeslagen is.”

Lees verder onder de foto.

Naar huis

Zo ver komt het gelukkig voor Henk niet. Op zaterdag, Henk heeft op dat moment een aantal dagen in het ziekenhuis doorgebracht, zijn de eerste zeven dagen dat Henk ziek werd voorbij. Els: “Ik werk in de zorg, dus als het om het toedienen van zuurstof gaat, dan kan ik dat thuis ook. Dus ik zei: ‘Als het kan, dan wil ik hem graag thuis hebben’. Dat kon. Het kostte wel moeite om zuurstof te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt.”

Om Henk terug naar Vaals te brengen is echter (wederom) geen ambulance beschikbaar. Els: “Ik heb hem zelf opgehaald. Terwijl ik zelf ook doodziek van het coronavirus was. Hoewel dat officieel niet is vastgesteld, want in die tijd kon ik nog niet getest worden.”

Onderschat

Uiteindelijk komen zowel Henk als Els er allebei goed uit. Henk krijgt thuis drie weken zuurstof en eind april gaat hij weer aan het werk. Ook Els is weer vrij snel aan het werk. Els: “Ik ben achteraf blij dat ik niemand heb aangestoken. We zijn helemaal in de begintijd besmet geraakt, het was toen nog onbekend. Het verschil tussen toen en nu is groot. Tegenwoordig word je al getest als je aan het hoesten bent. Door de besmetting hebben we wel groot respect voor de maatregelen. Het is dom als andere mensen zich niks aantrekken van de maatregelen. Die moeten we wakker schudden. Onderschat het coronavirus niet!”